اختلال شخصیت اسکیزوئید نوعی اختلال شخصیت غیر معمول است که فرد مبتلا به این اختلال رفتار متفاوتی با اکثر افراد دیگر دارد و ممکن است شامل پرهیز از تعاملات اجتماعی، یا ظاهراً دوری یا فاقد یک شخصیت منسجم باشد. با این حال، افراد مبتلا به این اختلال میتوانند عملکرد نسبتا خوبی در جامعه داشته باشند.
علائم و نشانه های شخصیت اسکیزوئید
این بیماری معمولا در اوایل بزرگسالی تشخیص داده میشود. علائم عبارتند از:
- جدا از جمع بودن
- تنها بودن را ترجیح میدهد
- اجتناب از موقعیت های اجتماعی
- عدم تمایل به روابط
- کسل یا بی تفاوت به نظر می رسند
- ناتوانی در لذت بردن از فعالیت ها و هیجانات
- مشکل در ارتباط برقرار کردن با دیگران
- فاقد انگیزه
عوامل و علل ایجاد در شخصیت اسکیزوئید
اکثر افراد مبتلا به این بیماری یکی از بستگانشان مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت اسکیزوئید یا اختلال شخصیت اسکیزوتایپی است. سایر عوامل خطر عبارتند از:
عوامل محیطی که به نظر میرسد بیشترین تأثیر را در دوران کودکی دارند:
- تجربه سوء استفاده یا بی توجهی در کودکی
- داشتن والدینی که از نظر عاطفی جدا هستند
لازم به ذکر است این اختلال در مردان بیشتر از زنان رخ میدهد.
همچنین در مورد اختلال شخصیت مرزی بخوانید.
اختلال شخصیت اسکیزوئید چگونه تشخیص داده میشود؟
پزشک شما با یک معاینه فیزیکی کامل شروع میکند. زیرا به دنبال شرایط فیزیکی ای است که ممکن است باعث علائم شما شود. همچنین ممکن است پزشک شما را به یک متخصص اعصاب و روان ارجاع دهد زیرا این بیماری معمولا توسط روانپزشک تشخیص داده میشود.
متخصص اعصاب و روان یک ارزیابی روانپزشکی را بر روی فرد انجام میدهد که ممکن است شامل پر کردن پرسشنامه در مورد علائم و افکار شما باشد. همچنین با متخصص اعصاب مصاحبه ای خواهید داشت. آنها از شما سوالاتی در مورد دوران کودکی، روابط و سابقه شغلی شما خواهند پرسید. پاسخ های شما به روانپزشک کمک میکند تا تشخیص درست بدهد. آنها همچنین ممکن است یک برنامه درمانی برای شما اگر شما علاقه مند به دنبال کردن درمان هستید ایجاد کنند.
گزینه های درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ترجیح میدهند به دنبال درمان نباشند زیرا درمان شامل تعامل با دیگران میشود. با این حال، اگر تمایل به تغییر وضع داشته باشید، درمان میتواند موفقیت آمیز تمام شود.
درمان شناختی رفتاری: برای تغییر رفتار طراحی شده است و میتواند یک درمان موفق برای این بیماری باشد زیرا به شما میآموزد که چگونه افکار و رفتارهای خود را در موقعیت های اجتماعی تغییر دهید. این ممکن است بی میلی به دنبال کردن روابط اجتماعی را تغییر دهد.
گروه درمانی: گزینه دیگری است که میتواند به شما در تمرین مهارت های اجتماعی کمک کند. این به شما کمک میکند در موقعیت های اجتماعی راحت تر شوید.
خانواده درمانی: اغلب افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید بنا به درخواست اعضای خانواده برای درمان مراجعه میکنند. در برخی موارد، خانواده درمانی ممکن است برای درک انتظارات خانواده از روابط و رسیدگی به هر گونه رفتاری از طرف خانواده که میتواند باعث بدتر شدن کناره گیری فرد شود، مفید باشد.
معمولاً از دارو استفاده نمیشود مگر اینکه سایر روش های درمانی مؤثر واقع نشوند. هیچ داروی مورد تایید FDA برای درمان اختلالات شخصیتی وجود ندارد. با این حال، ممکن است از داروها برای درمان سایر بیماری هایی که همراه با اختلالات شخصیتی رخ میدهند، مانند بیماری افسردگی یا اضطراب استفاده شود. بوپروپیون ممکن است برای افزایش احساس لذت استفاده شود. برای درمان احساس بی تفاوتی میتوان از داروهای ضد روان پریشی استفاده کرد.
چشم انداز بلند مدت اختلال شخصیت اسکیزوئید
این بیماری یک اختلال مزمن است که هیچ درمانی ندارد. برخی از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نتوانند شغلی داشته باشند یا با افراد دیگر در ارتباط باشند. با این حال، بسیاری از مردم میتوانند شغل داشته باشند و زندگی نسبتاً عادی ای داشته باشند. اگر با اختلال شخصیت اسکیزوئید زندگی میکنید، با روانپزشک خود در مورد ایجاد یک برنامه درمانی برای خودتان صحبت کنید.
مهم است که به یاد داشته باشید که اختلال شخصیت اسکیزوئید یک وضعیت از سلامت روان است. مانند همه شرایط سلامت روان، جستجوی کمک به محض ظاهر شدن علائم میتواند به کاهش اختلالات در زندگی افراد کمک کند. متخصصانی مانند روانشناسان و روانپزشکان میتوانند طرح های درمانی ارائه دهند که میتواند به افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید در مدیریت افکار و رفتارهای خود کمک کند.
اعضای خانواده افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید اغلب استرس، افسردگی و انزوا را تجربه میکنند. مهم است که به عنوان یکی از اعضای خانواده مراقب سلامت روان خود باشید و در صورت مشاهده این علائم از یک روانپزشک خوب کمک بخواهید.
تاثیرات این اختلال بر روابط اجتماعی فرد
اختلال شخصیت اسکیزوئید میتواند تأثیرات جدی بر روابط اجتماعی فرد داشته باشد. برخی از تأثیرات اجتماعی و روابطی این اختلال عبارتند از:
- انزوا: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است به دلیل تفکرهای پارانوئید و تفکرات هالوسیناتوری، به انزوا و دوری از افراد دیگر پرداخته و ارتباطات اجتماعی خود را کاهش دهند.
- عدم اعتماد به دیگران: فرد مبتلا به این اختلال ممکن است به دلیل تفکرات پارانوئید و شکهای بیمنطق، عدم اعتماد به دیگران و حتی ترس از دیگران تجربه کند.
- نقص در تفکر اجتماعی: افراد مبتلا به این اختلال ممکن است دچار نقص در تفکر اجتماعی شده و نتوانند به درستی درک کنند که چگونه باید در موقعیتهای اجتماعی عمل کنند یا به درستی واکنش نشان دهند.
- مشکلات در روابط عاطفی: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است دشواریهای زیادی در برقراری و حفظ روابط عاطفی داشته باشند. تفکرات پارانوئید و شبه هالوسینیشنی در آنها ممکن است باعث بروز سوءتفاهمها و مشکلات در روابط عاطفی شود.
- عدم توانایی در کار گروهی: فرد مبتلا به این اختلال ممکن است به دلیل تفکرات هالوسیناتوری و پارانوئید، دشواریهای زیادی در کار گروهی داشته باشد و نتواند به درستی با دیگران همکاری کند.
این تأثیرات ممکن است باعث سختیهای زیادی برای فرد مبتلا و همچنین برای خانواده و دوستان آن فرد شود. منابع حمایت کننده و درمان مناسب میتواند بهبود چشمگیری در این تأثیرات اجتماعی و روابطی داشته باشد.
همچنین در مورد اختلال شخصیت نمایشی بخوانید.